Ik wilde bioloog of kunstenaar worden. Ik koos voor kunst, omdat ik hierin mijn passie voor natuur, sculptuur en wetenschap in vrijheid kan combineren en bovendien een idee uit kan dragen.

Ik maak zowel vrij werk, als werk in opdracht.
 
Mijn vrije werk gaat over de steeds veranderende relatie tussen mens en natuur. Het fascineert mij hoe onze hedendaagse opvattingen over natuur - en wat wij als natuurlijk ervaren - bepaald worden door o.a. onze economie, cultuur, wetenschap en technologie. In  dit verband ervaar ik een zekere tweestrijd tussen het geweten en het dagelijkse leven, die ook sterk terug te vinden is in mijn werk.
Onze kennis brengt ons ontzettend veel en maakt ons in theorie al onsterfelijk. Wetenschap en economie zorgen er ook voor dat de grenzen tussen “pure” en kunstmatige natuur en cultuur vervagen. Dit zien we overal om ons heen. De oorspronkelijke natuur wordt vervangen door onze gecreëerde natuur. De drang naar het romantische ideaal van eenheid met de natuur lijkt echter in deze tijd weer sterker te “herleven” in een gecultiveerde vorm.

In mijn vrije werk ga ik in op ethische aspecten van de veranderende “natuur”. De werken die ik de afgelopen jaren gemaakt heb gaan vooral over het gebruik van dieren door de mens. Dit komt tot uiting in onschuldig ogende (sur-)realistische sculpturen, die een verhaal vertellen en tegenstrijdige gevoelens oproepen.

Een voorbeeld hiervan is het werk “Ruphus with roadkill”. De gecultiveerde, doorgefokte chihuahua als accessoire of surrogaatkind, die voor een fortuin aangekleed wordt, staat in schril contrast met de aangereden dieren op de weg. Het werk gaat over onze merkwaardige standaard van uiterlijke schoonheid die wij verlangen, ook van onze huisdieren. Het gevolg is dat deze huisdieren hierdoor zelf geen draaglijk leven hebben door ernstige gezondheids-klachten. Ruphus draagt een bontjas die ik heb gemaakt van drie platgereden konijnen, die ik zelf van de weg af heb gepeuterd- en  gelooid.

In mijn werk isoleer ik een element uit de realiteit, dat ik uitvergroot en samen laat gaan met mijn verbeeldingskracht, waardoor een verhaal ontstaat. Met herkenbaarheid in vorm en emotie wil ik mensen verleiden om beter te kijken, om hen vervolgens het verhaal te laten ontdekken en na te laten denken over de wereld waarin we leven. De boodschap is soms heel direct aanwezig in het werk en soms latent, door de toevoeging van details, attributen of door mythische elementen. Materiaal en techniek staan in dienst van mijn idee, de emoties en de boodschap die ik over wil brengen.

Het werk Biodome verbeeldt een mogelijk toekomstperspectief van de aarde, een doemscenario: een globe bedekt met water, waaruit o.a. wolkenkrabbers, industrie en het poolgebied met palmbomen herrijzen. Het mythologische thema van de schildpad die de wereld draagt, komt o.a. voor in de Hindoe-, Chinese- en Indiaanse mythologie. Zeeschildpadden staan in sommige mythologiën symbool voor het eeuwige leven, wat ze helaas in werkelijkheid niet (meer) hebben, aangezien ze o.a. door de klimaatsveranderingen waarschijnlijk uit zullen sterven. De naam van het werk en de wijze van exposeren verwijzen naar een gesloten biosfeer en de eindigheid van onze levende wereld.